Aan alle leden van de Hervormde Gemeente Strijen,

Nu de tijd in zicht begint te komen dat ik mijn ambt als diaken neer ga leggen, ontstaat bij mij de behoefte om wat zaken op papier te zetten over dit ambt. Wanneer ik u zou vragen wat de diaconie is en wat de diaconie doet dan komen er ongetwijfeld een veelheid aan antwoorden. Bij de een zal het misschien een kort antwoord zijn met enkele kernzaken, anderen zullen waarschijnlijk met een lijst van zaken komen waar de diaconie zich mee bezig houdt. Sommigen omdat ze misschien zelf ooit diaken geweest zijn, anderen omdat ze iemand kennen die ooit diaken is geweest of omdat ze er veel over gehoord of gelezen hebben.

Toch wil ik graag nog even de kern samenvatten. Het woord diaken is afgeleid van het Griekse woord diakonos dat dienaar betekent. Vanaf het allereerste begin heeft de kerk dit als een van haar belangrijkste taken gezien: het dienen van je naaste, van de mensen en van de wereld. Door dienstbaar te zijn aan mensen en aan de samenleving, dichtbij en ver weg, geven de kerken concreet gestalte aan de bijbelse boodschap. Ik wil daarbij ook even aanhalen wat in Mattheüs 25 geschreven staat. In vers 35 tot en met 40 staat daar het volgende:

Want ik heb honger geleden en gij hebt Mij te eten gegeven. Ik heb dorst geleden en gij hebt Mij te drinken gegeven, Ik ben een vreemdeling geweest en gij hebt Mij gehuisvest, naakt en gij hebt Mij gekleed, ziek en gij hebt Mij bezocht; Ik ben in de gevangenis geweest en gij zijt tot Mij gekomen. Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Here, wanneer hebben wij U hongerig gezien en hebben wij U gevoed, of dorstig en hebben wij U te drinken gegeven? Wanneer hebben wij U als vreemdeling gezien en hebben U gehuisvest, of naakt, en hebben U gekleed? Wanneer hebben wij U ziek of in de gevangenis gezien en zijn tot U gekomen? En de Koning zal hun antwoorden en zeggen: Voorwaar Ik zeg u, in zoverre gij dit aan één van deze mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het Mij gedaan.

In de bijbel geldt niet het recht van de sterkste, maar van de zwakste. Telkens weer klinkt de oproep om samen te werken aan een rechtvaardige samenleving. Het is Gods bedoeling dat de wereld en ieder mens tot zijn recht komt. De diaconie probeert daar, als onderdeel van en namens de kerk, handen en voeten aan te geven.

Niet alleen de doelstelling van de diaconie sprak mij aan maar ook het feit dat in de diaconie beide wijkgemeenten gezamenlijk en in goede harmonie met elkaar optrekken. Vanuit beide wijkgemeenten worden vijf diakenen aangesteld. Vele handen maken immers licht werk.

Het diaconaat, het helpen van mensen, heeft zich door de eeuwen heen ontwikkeld. Overal in het land herinneren talrijke diaconale gasthuizen, hofjes en weeshuizen aan de hulp vanuit de kerken. Ook in onze tijd is er zeker nog een taak weggelegd voor de diaconie. Hoewel we nu vaak te horen krijgen dat het goed gaat met de economie, is er nog steeds een hele groep mensen die het lastig hebben. De taak van de diaconie is om hen te helpen, waarbij het niet uit maakt waardoor mensen in een bepaalde situatie zijn beland. De hulp richt zich niet alleen op mensen dichtbij maar ook op mensen elders in de wereld. Het onderscheid tussen veraf en dichtbij is de afgelopen jaren ook kleiner geworden.

Door de vele brandhaarden in de wereld zien we dat hele groepen mensen hun heil elders zoeken. Ook in Strijen zijn er een flink aantal vluchtelingen neergestreken uit onder andere Syrië en Eritrea, en komen er van tijd tot tijd nog steeds mensen bij. Hoewel de regering en Vluchtelingenwerk veel zaken regelen voor deze mensen, wordt ook vanuit de diaconie hulp geboden. Met name nadat de basale zaken geregeld zijn en de mensen weer tot rust beginnen te komen, is er behoefte aan contact met Nederlanders en aan mensen die in geval van nood een helpende hand kunnen bieden. In Strijen hebben we deze uitdaging samen met de diaconie van de Gereformeerde kerk op kunnen pakken wat alleen maar tot dankbaarheid stemt. Niet alleen als wijkgemeenten gezamenlijk optrekken maar ook als kerken gezamenlijk optrekken. Uiteraard is het hulp bieden aan vluchtelingen niet enkel voorbehouden aan de diaconie. Inmiddels verlenen veel mensen uit Strijen op structurele of incidentele basis allerlei hand- en spandiensten.

Om het werk van de diaconie mogelijk te maken is er uiteraard geld nodig. Eén van de inkomstenbronnen van de diaconie is de wekelijkse collecte tijdens de kerkdienst. Zoals u waarschijnlijk weet is de eerste collecte altijd voor de diaconie. Voordat er gecollecteerd gaat worden, wordt altijd duidelijk aangegeven waar de opbrengst naar toe gaat. Dit kan een doel zijn binnen de eigen gemeente maar ook een doel elders in  Nederland of elders in de wereld. Naast de collecten zijn er nog andere inkomstenbronnen voor de diaconie namelijk giften en, in het geval van de diaconie van de Hervormde Gemeente Strijen, opbrengsten uit grondbezit. In feite kunnen de pachtopbrengsten ook gezien worden als een soort gift. In dit geval niet van de personen die het land pachten maar van degenen die de percelen grond aan de diaconie geschonken of nagelaten hebben.  Tegenwoordig gebeurt het niet vaak meer maar vroeger waren er mensen die op een structurele manier de diaconie wilden ondersteunen, door een stuk land aan de diaconie te schenken of na te laten. Uiteraard met als doel dat er geld beschikbaar zou komen om diaconale doelen te ondersteunen. Eén voorbeeld wil ik hier noemen omdat het diepe indruk op mij gemaakt heeft. Door bepaalde omstandigheden was ik enige tijd geleden genoodzaakt om in het archief van de diaconie op zoek te gaan naar de geschiedenis van een perceel grond van de diaconie.  Hoewel in de loop der tijd lang niet alles bewaard is gebleven, kwam er bruikbare informatie boven tafel. Uit de oude stukken bleek dat het betreffende perceel van ruim 3500 m2 in 1664 aan de diaconie geschonken is. Stel je voor: in 1664 krijgt de diaconie een stukje grond en meer dan 350 jaar later levert dat nog steeds geld op waarmee goede doelen gesteund kunnen worden!!

Groot is uw trouw, o Heer,
mijn God en Vader.

Een aantal weken geleden is bekend geworden dat er medio 2018 vier vacatures ontstaan voor het ambt van diaken, één in wijkgemeente 1 en drie in wijkgemeente Ichthus. Dit nog los van een aantal andere vacatures voor ouderling en kerkrentmeester. Het is geen geheim dat het lastig is om vacatures binnen de kerkenraad in te vullen. Op het moment dat vier van de tien diakenen om uiteenlopende redenen beslissen hun taak neer te leggen is dat best een punt van zorg. Ik heb daar de afgelopen tijd vaak aan moeten denken. Inmiddels ben ik er van overtuigd dat het uiteindelijk goed zal komen. God laat niet los het werk dat Zijn hand begon! Om maar bij het aangehaalde voorbeeld te blijven; al meer dan 350 jaar lang heeft God ervoor gezorgd dat er diakenen in Strijen zijn die de hen ter beschikking gestelde middelen beheren en verdelen aan hen die het nodig hebben. Ik zie het als een lange ketting waar iedere keer weer één of meerdere schakels aan toegevoegd worden. Ook anno 2018 zal God ervoor zorgen dat er schakels voorhanden zijn om onderdeel uit te maken van deze ketting. Ik zou hierbij een dringend beroep willen doen op de mensen die straks gevraagd worden voor een functie in de kerkenraad.

Denk niet in de eerste plaats aan allemaal redenen waarom het niet zou gaan, waarom u het niet zou kunnen of waarom u geen tijd zou hebben. Ga bij uzelf te rade of God u misschien op het oog heeft als volgende schakel in de ketting. Een ketting die al honderden jaren aaneengeregen wordt met allemaal verschillende schakels.  Geen enkele schakel in deze ketting is te zwak omdat God ervoor zorgt dat de ketting niet zal breken. Lof zij de Heer, Hem komt toe alle eer!

Namens de diaconie,
Cor Rijkers